پژوهشی در دراماتورژی بازیگر براساس ساختار درونی (نیروی ارگانیک) و ساختار بیرونی (نیروی دینامیک) اجرا در تئاتر پست مدرن

دراماتورژی به عنوان یک عمل خلاقانه و نقادانه وابسته به دانش تیوری و عملی تیاتر، مرکب از دو بخش با ریشه یونانی است: Drama (کنش) و Ourgia (کار و عملیات). از نظر یوجینو باربا چگونگی فرایند کنش (کنش شخصیت، کنش جسمانی، کنش آوایی) به عنوان دراماتورژی بازیگر به وسیله کارگردان طراحی، تقطیع، ترکیب، مونتاژ و سپس عمل اجرای دینامیک در فضا و زمان توسط بازیگر انجام می شود. مسیله اصلی این مقاله تبیین رابطه بازیگری و دراماتورژی، بر پایه چگونگی فرایند تولید، تبادل و ترکیب اجرا در تیاتر پست مدرن است. مقاله حاضر به روش توصیفی تحلیلی الگویی در مدل ارتباطی ای بین دراماتورژی و بازیگر در فضای دینامیک تیاتر پست مدرن ارایه می دهد که با تکیه بر سه ضلع تخیل تحلیل / تمرین اجرا بررسی شده است. دستاورد مقاله نشان می دهد ترکیب عبارت دراماتورژ بازیگر، با توجه به ملاحظات نظری و عملی و براساس تجربه زیسته و انتقال آن ها به درون ساختارهای ارگانیک و دینامیک در روند اجرا نقش مهمی ایفا می کند.