مقایسه اثربخشی خانواده درمانی مبتنی برهیجان و درمان مبتنی پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی مادران با فرزند کم توان ذهنی
پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی خانواده درمانی مبتنی برهیجان و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی مادران با فرزند کم توان ذهنی انجام شد.
طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایشی و گروه کنترل بود. از جامعه مادران دارای یک فرزند کم توان ذهنی در شهر تهران در سال 1399 تعداد 39 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش 1، 2 و کنترل جایگذاری گردیدند. اعضای گروه آزمایش 1، تحت خانواده درمانی مبتنی بر هیجان قرار گرفتند و برای اعضای گروه آزمایش 2 نیز، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برگزار شد، درحالی که اعضای گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. همچنین تمام اعضای گروه های آزمایش و کنترل در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به پرسشنامه تحمل پریشانی پاسخ دادند.
یافته ها:
نتایج تحلیل اندازه گیری مکرر نشان داد که هر دو رویکرد خانواده درمانی مبتنی بر هیجان و پذیرش و تعهد بر بهبود تحمل پریشانی مادران با فرزند کم توان ذهنی اثربخش بود (p≤0/001). نتایج مقایسه زوجی، نشان از آن داشت که رویکرد مبتنی بر هیجان نسبت به پذیرش و تعهد تاثیر بیشتری بر تحمل پریشانی مادران با فرزند کم توان ذهنی داشت.
نتیجه گیری:
به منظور بهبود تحمل پریشانی مادران با فرزند کم توان ذهنی هر دو درمان مبتنی بر هیجان و پذیرش و تعهد موثر است اما درمان مبتنی بر هیجان تاثیر بیشتری دارد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.