پیش بینی سازگاری زناشویی زوجین براساس نیازهای اساسی روان شناختی و خودشیفتگی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سازگاری زناشویی زوجین براساس نیازهای اساسی روان شناختی و خودشیفتگی انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه های آزاد واحد الکترونیک و واحد تهران مرکز در سال تحصیلی 1401-1400 بود. بدین منظور 223 نفر دانشجوبان با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به مقیاس های سازگاری زناشویی (DAS) اسپانیر (1976)، نیازهای بنیادین روان شناختی (BPNS) دسی و رایان (2001) و مقیاس شخصیت خودشیفته (NPS) راسکین و تری (1988) پاسخ دادند. داده ها با روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین خودمختاری، ارتباط، شایستگی و سازگاری زناشویی زوجین رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (05/0>p)، ولی بین خودشیفتگی و سازگاری زناشویی رابطه معناداری وجود ندارد (05/0<p). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که نیازهای اساسی روان شناختی حدود 22/0 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین می کند. براساس یافته ها می توان گفت که نیازهای اساسی روان شناختی به ویژه خودمختاری نقش اساسی در سازگاری زناشویی زوجین دارند.