ارزیابی پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های پیشرفته عدس دیم با بهره گیری از آماره های پارامتری و ناپارامتری و شاخص SIIG

پژوهش اخیر در قالب آزمایش های یکنواخت سراسری شامل 16 ژنوتیپ برگزیده عدس در چهار منطقه گچساران، خرم آباد، مغان و ایلام، طی دو سال زراعی انجام پذیرفت. ژنوتیپ های پایدار بر مبنای ضریب تغییرات محیطی عملکردی کمتر از میانگین داشتند. دررابطه با آماره های رگرسیون و انحراف از رگرسیون در مجموع ژنوتیپ 10 پایدارترین ژنوتیپ با درنظرگرفتن عملکرد تعیین شد. آماره های اکووالانس ریک و واریانس شوکلا، ژنوتیپ های 12، 1، 10 را به عنوان ژنوتیپ پایدار تعیین کردند. ژنوتیپ های پایدار بر مبنای آماره هانسون (Di) ژنوتیپ های 12، 13 (میانگین عملکرد کم) و 9، 10 (میانگین عملکرد بالا) و بر مبنای ضریب تبیین G9، G12 و G10 بودند. بر اساس شاخص کانگ (YSi) ژنوتیپ های 9، 10 ،2 به عنوان ژنوتیپ های پایدار شناسایی شدند. دررابطه با نتایج آماره های ناپارامتری نصار و هیون (Si 1,2,3,6) و تنارازو (NPi 1,2,3,4) ، ژنوتیپ های پایدارتر عملکرد کمتری از میانگین داشتند. بر پایه آماره TOP ژنوتیپ های 9، 11، 5 در رتبه های برتر قرار گرفتند. همچنین شاخص SIIG نیز ژنوتیپ های 4،3 ،13 و 10 را به عنوان پایدارترین ژنوتیپ‎ها شناسایی نمود که از این میان تنها ژنوتیپ 10 عملکردی بالاتر از میانگین داشت.