بررسی میزان افکار خودکشی و افسردگی در بیماران بستری شده با سندرم متابولیک

افزایش شیوع جهانی سندرم متابولیک به یک مشکل عمده بهداشت عمومی تبدیل شده است. مطالعات اندکی درمورد ارتباط اختلالات روان پزشکی و سندرم متابولیک در ایران وجود دارد. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی ارتباط افسردگی و افکار خودکشی در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک انجام شد.

این مطالعه یک مطالعه توصیفی مقطعی با هدف تعیین میزان شیوع افسردگی و افکار خودکشی در بین 150 بیمار مبتلا به سندرم متابولیک مراجعه کننده به بخش غدد بیمارستان عمومی افضلی پور در سال 1398 بود. از مقیاس افکار خودکشی بک، پرسش نامه افسردگی بک و پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی استفاده شد. آخرین آزمایش هموگلوبینA1C، شاخص توده بدنی، فشار خون، (کلسترول لیپوپروتیین با چگالی بالا)، (تست تری گلیسیرید) و دور کمر براساس دستورالعمل پانل درمانی بزرگسالان3 جمع آوری شد. برای آمارهای تحلیلی از آزمون های آنووا و تی و همچنین از آزمون پیرسون، رگرسیون چندگانه و اسپیرمن استفاده شد.

یافته ها: 

تعداد 52/6 درصد از شرکت کنندگان مرد، 87/3 درصد متاهل و 77/4 درصد ساکن شهر بودند. 59/4 درصد افسردگی داشتند و شیوع افکار خودکشی بینشان بالا بود. 50 درصد نمونه ها افکار خودکشی و 8 درصد آمادگی برای خودکشی داشتند. بین افکار خودکشی با میانگین سن، طول مدت بیماری، شاخص توده بدنی، میانگین سطح هموگلوبین A1C، قند خون ناشتا و افسردگی همبستگی مثبت و بین نمره خودکشی و سطح کلسترول لیپوپروتیین با چگالی بالا همبستگی منفی و معنادار وجود داشت.

نتیجه گیری:

 آگاهی از این عوامل در شناسایی افراد پرخطر می تواند سودمند واقع شود. پیشنهاد می شود توجه ویژه ای به ابعاد مختلف مسایل روان پزشکی مربوط به افراد مبتلا به سندرم متابولیک شود.