تعامل سنت و مشروعیت سیاسی با نهاد حکومت در ایران

یکی از موضوعات محوری در هر کشور مشروعیت نظام های سیاسی است. بخصوص در کشورهای که از سابقه تاریخی و فرهنگی تاریخی و قدرتمندی برخوردار هستند منابع مشروعیت بخش متعدد است.با توجه به اینکه تاریخ ایران بسیار طولانی و از نظام فرهنگی قدرتمندی برخوردار بوده است،منابع مشروعیت چندگانه تاکنون ادامه داشته است در واقع نهاد حکومت در ایران همواره با اقتدار دینی، سنتی در عصر جدید قانونی معنا شده است. سوال و هدف محوری این پژوهش دلایل تداوم منابع چندگانه در ایران و بخصوص قدرت مشروعیت دینی در ایران است. در تجزیه و تحلیل این سوال و با بهره گیری از روش تحلیلی -تبیینی به موضوعات مختلف همچون نقش دین در تاریخ باستانی ایران، بازتولید و افزایش دین در سیاست با ورود اسلام به ایران و همچنین ایجاد پشتوانه دینی برای دولت های مدرن در ایران و تطبیق دین با دموکراسی پرداخته شده است.در واقع منابع مشروعیت بخش دولت در ایران گذشته و در هزاره سوم بازتولید دین و سنت همچون ایرانشهری و فره ایزدی، فردمحوری، تایید الهی و فرازمینی بودن و همچنین تطبیق عناصر سنتی با منظومه معرفتی مشروعیت نوین همچون قانون و حاکمیت مردم است.