عفو و بی کیفری به مثابه یک مولفه متناقض در سازوکارهای عدالت انتقالی

درخواست برای عدالت اغلب با تلاش های رسمی به سمت صلح در تضاد بوده است. هدف عدالت انتقالی بر پایه تضمین عدالت و صلح در یک زمان مشخص است اما در مواردی خودداری از تعقیب جزایی و یا مجازات در قالب عفو عمومی برای تحقق انتقال صلح آمیز ضروری هست. هدف این مقاله بررسی عفو و بی کیفری و ارتباط آن با عدالت انتقالی با استفاده از روش کتابخانه ای و ابزار فیش برداری استفاده می باشد. عفو عمومی یک مولفه متناقض از سازوکارهای عدالت انتقالی است که طی آن، برخی از مجرمان از سوی دولت بخشیده شده و مجازات نمی شوند. عفو حقوق قربانیان برای جبران غرامت را نقض می کند و با اهداف حقوق بین الملل برای مجازات مجرمان جنایت های جدی حقوق بشر ناسازگار است. این طرز تلقی را ایجاد می کند که ارتکاب جرایم سنگین می تواند بدون مجازات باقی بماند. مرتکبین نقض حقوق بشر فکر می کنند که با عفو می توانند از مجازات بگریزند. عفو مجرمان ممکن است ترس، بی ثباتی و ناامنی را در جامعه افزایش دهد لذا در راستای تقابل با بی کیفری فعالان حقوق بشر استفاده از عفو را عنوان ابزار عدالت انتقالی محکوم کرده اند.