بررسی ارتباط بین الگوی تغذیه ای و الگوی رشد کودکان 6 تا 24 ماهه

رشد طبیعی بزرگترین شاخص تندرستی کودکان است. کاهش رشد معمولا در 2 سال اول زندگی اتفاق می افتد. تغذیه با شیر مادر و توجه به غذای کمک در این سنین اهمیت ویژه ای دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین الگوی تغذیه ای و الگوی رشد کودکان آنها صورت پذیرفت.

مطالعه حاضر از نوع مورد-شاهدی بود که در آن اطلاعات 40 کودک 6 تا 24 ماهه با کمبود و یا افت نمودار رشد به عنوان گروه مورد و اطلاعات 40 کودک که رشد طبیعی داشتند به عنوان گروه شاهد به صورت تلفنی گرفته شد. این دو گروه از لحاظ سن و جنس همسان شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل چک لیستی حاوی اطلاعات دموگرافی، تن سنجی و تغذیه ای کودکان بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و بهره گیری از آزمون من ویتنی و کای دو مورد تحلیل قرار گرفتند.

 بین دو گروه مورد و شاهد از لحاظ فواصل بین شیردهی (016/0=P)، و تعداد دفعات شیردهی (041/0=P) در شب اختلاف معنی دار دیده شد. همچنین بین دو گروه از لحاظ تمایل کودکان به غذای کمکی (001/0=P) و همزمانی شیر مادر و غذای کمکی (007/0=P) اختلاف معنی دار دیده شد. میانگین وزن کودکان در گروه شاهد بیشتر از گروه مورد بود (001/0=P)که این تفاوت معنی دار بود، اما تفاوتی بین میانگین قد کودکان، میانگین وزن بدو تولد و میانگین وزن ابتدای 6 ماهگی دیده نشد.

 فواصل بین شیردهی، تعداد دفعات شیردهی در شب، تمایل کودکان به غذای کمکی و همزمانی شیر مادر و غذای کمکی با اختلال رشد کودکان در ارتباط بودند. بر اساس یافته های این مطالعه توصیه می شود برنامه های آموزشی برای مادران در زمینه شیردهی و استفاده از غذای کمکی داده شود.