موفقیت درمان جایگزینی گنادوتروپین ها در مردان مبتلا به هایپوگنادوتروپین هایپوگنادیسم درکلینیک های اورولوژی و غدد بیمارستان گلستان اهواز

درمان بیماری هایپوگنادیسم هایپوگنادوتروپین به عنوان یکی از علل ناباروری در مردان توسط گنادوتروپین (HMG و HCG) موضوع این پزوهش می باشد. این تحقیق بر روی میزان باروری توجه بیشتری شده است. اگر چه تغییرات صفات ثانویه اندازهء بیضه ها القای اسپرماتوژنز و فعالیت هورمونی نیز مورد توجه قرار گرفته است.

در این مطالعه گذشته نگر و توصیفی-تحلیلی مردان مبتلا به هایپوگنادیسم هایپوگنادوتروپیک ایزوله براساس نرمال بودن سایر محورهای هیپوفیز که تمایل به باروری داشته اند و از آذر 1396 تا اسفند 1398 کلینک های غدد و اورولوژی اهوازجهت باروری به پزشک مراجعه کرده اند، مورد بررسی قرار گرفتند بیماران تحت درمان همزمان HMG میزان 75 واحد به صورت یک روز در میان (سه بار در هفته) و HCG به میزان 5000 واحد به صورت یک روز در میان دریافت کردند.

یافته ها:

 این پژوهش نشان داد سایز بیضه ها در 8/54% این بیماران افزایش یافت. صفات ثانویه (رویش موهای ثانویه) در 9/88 بیماران ایجاد شد. در 36 بیمار القای اسپرماتوژنز رخ داد و 29 نفر پدر شدند. در ضمن میل جنسی در 3/67% بیماران و فعالیت هورمونی در 4/69% بیماران افزایش یافت. زمان پاسخ به درمان جایگزین در بین بیماران نیز نشان داد که زمان پاسخ به درمان جایگزینی در 5/47% بیماران بیشتر از 12 ماه می باشد. در ضمن 6/6% از نمونه مورد مطالعه از روش های کمک باروری استفاده کرده بودند.

نتیجه گیری:

 استفاده از HMG و HCG در درمان بیماری هایپوگنادیسم و هایپوگنادوتروپیک در ایجاد صفات ثانویه جنسی و افزایش فعالیت هورمونی و ایجاد باروری موثر می باشد.