بررسی شیوع ناراحتی های اسکلتی- عضلانی و ارتباط آن با شاخص توانایی کار، رضایت شغلی و فرسودگی شغلی در صنعت شیشه و بلور اصفهان

اختلالات اسکلتی- عضلانی یکی از مهم ترین مشکلات شغلی هستند و شرایط سخت کاری در کارگاه ها و صنایع، کارگران را به سمت تجربه این اختلالات سوق می دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین شیوع ناراحتی های اسکلتی- عضلانی و ارتباط آن با میزان توانایی انجام کار، رضایت شغلی و فرسودگی شغلی در صنعت شیشه و بلور اصفهان انجام شد.

 این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی بود که بر روی 251 نفر از کارگران صنعت شیشه و بلور اصفهان در سال 1400 صورت گرفت. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه اختلالات اسکلتی- عضلانی استاندارد Cornell (Cornell Musculoskeletal Discomfort Questionnaires یا CDMQ)، شاخص توانایی کار (Work ability index یا WAI)، شاخص توصیفی شغلی (Job Descriptive Index یا JDI) و مقیاس فرسودگی شغلی Copenhagen (Copenhagen Burnout Inventory یا CBI) جمع آوری گردید. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون همبستگی Spearman در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 05/0 > P به عنوان سطح معنی داری داده ها در نظر گرفته شد.

 4/45 درصد افراد حداقل در یک اندام ناراحتی اسکلتی- عضلانی داشتند و 7/63 درصد افراد از رضایت شغلی بالایی برخوردار بودند. فرسودگی شغلی افراد نیز با میانگین 55/81 در سطح بالایی قرار داشت و توانایی انجام کار افراد با میانگین 36 در سطح متوسطی بود. ناراحتی های اسکلتی- عضلانی با فرسودگی شغلی و توانایی انجام کار ارتباط معنی داری را نشان نداد (050/0 < P)، اما با رضایت شغلی ارتباط معنی داری وجود داشت (050/0 > P).

 کمتر از نیمی از کارکنان صنعت دچار ناراحتی های اسکلتی- عضلانی می باشند. بین این ناراحتی ها و رضایت شغلی ارتباط معنی دار و معکوسی مشاهده شد که با افزایش رضایت شغلی، می توان اختلالات اسکلتی- عضلانی را کاهش داد. همچنین، انجام اقدامات اصلاحی و مداخله ای جهت پیشگیری از این ناراحتی ها توصیه می گردد.