بررسی جذب سطحی فسفریک اسید از محیط آبی توسط سبوس گندم و پوست موز

پیام:
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی/اصیل (دارای رتبه معتبر)
چکیده:

در این پژوهش، جذب سطحی فسفریک اسید از محیط آبی در سامانه ناپیوسته توسط جاذب های گوناگونی مانند پوست گندم و پوست موز ، در دماهای گوناگون (298، 308 و 318 کلوین) مورد بررسی قرار گرفت. از آنالیزهای FT-IR و SEM به ترتیب به منظور تعیین گروه های عاملی موجود در ساختار جاذب ها و جزییات سطح جاذب ها استفاده شد. در آزمایش های جذب، اثر پارامترهای مهم مانند زمان تماس، مقدار جاذب، دما و غلظت اولیه اسید بر کارایی فرایند جذب مورد بررسی قرار گرفت. زمان تعادل برای پوست گندم و پوست موز 50 دقیقه تعیین شد. مقدار بهینه جاذب برای پوست موز و پوست گندم 3 گرم (به‌ازای 50 میلی لیتر از محلول) تعیین شد. بررسی اثر دما نشان داد، که با افزایش دما برای هر دو جاذب، درصد جذب فسفریک اسید کاهش یافته است. مدل های گوناگون هم دمای جذب، مانند لانگمویر، فروندلیچ، تمکین و دوبینین-رادوشکویچ برای تحلیل داده های تعادلی در دماهای گوناگون به کار گرفته شد که برای پوست موز هم دمای لانگمویر و فروندلیچ و برای پوست گندم، هم دمای فروندلیچ بیش ترین مطابقت با داده های تجربی دارا می باشد. برای توصیف سینتیک جذب، مدل های سینتیکی گوناگون(شبه مرتبه اول، شبه مرتبه دوم، الوویچ و مدل نفوذ درون ذره ای) انتخاب شد و مدل شبه مرتبه دوم برای هر دو جاذب بیش ترین سازگاری را با داده های تجربی داشت. پارامترهای ترمودینامیکی مانند تغییرات انرژی آزاد گیبس استاندارد جذب (ΔG ads)، تغییرات آنتالپی استاندارد جذب (ΔH ads) و تغییر آنتروپی استاندارد جذب (ΔS ads) با استفاده از ثابت‌های تعادل در دماهای گوناگون محاسبه شدند. مقدارهای منفیΔG ads در همه دماها نشان دهنده خود به خودی بودن جذب فسفریک اسید توسط جاذب ها می باشد و مقدارهای منفی ΔH ads نشان داد که جذب فسفریک اسید روی جاذب ها گرمازا است. بیشترین درصد جذب به دست آمده در دمای 298 کلوین معادل 72 درصد به دست آمد. ظرفیت جذب به دست آمده برای پوست موز و پوست گندم به ترتیب 20 و 11 میلی‌گرم بر گرم تعیین شد. که در نتیجه، پوست موز جاذب بهینه شد.

زبان:
فارسی
صفحات:
175 تا 192
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p2551343 
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)