بررسی تاثیر رهبری اصیل بر خشنودی شغلی کارکنان با تاکید بر نقش میانجی درگیری شغلی

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر رهبری اصیل بر خشنودی شغلی کارکنان با تاکید بر نقش میانجی درگیری شغلی انجام شد. روش این مطالعه از نوع توصیفی-پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش کارکنان و مدیران سازمان مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی به تعداد 311 نفر (275 نفر کارمند و 36 نفر مدیر) بودند که از این تعداد، 158 نفر بر اساس فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان حجم نمونه کارکنان انتخاب شدند. در جمع آوری اطلاعات مدیران از روش سرشماری به دلیل محدود بودن جامعه آماری استفاده شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد درگیری شغلی لاداهل و کنجر (1965) با ضریب پایایی (0.85)، خشنودی شغلی مینه سوتا با ضریب پایایی (0.88) و رهبری اصیل والومبا و همکاران (2008) با ضریب پایایی (0.90) استفاده شد که روایی آنها توسط صاحبنظران دانشگاهی و پایایی آنها نیز از طریق آزمون ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. به منظور تحلیل داده ها از تکنیک معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار آماری LISREL و Spss ویرایش 22 استفاده شد. یافته های کمی حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش نشان داد که رهبری اصیل بر درگیری شغلی و خشنودی شغلی کارکنان تاثیر مثبت و معناداری دارد. درگیری شغلی بر خشنودی شغلی کارکنان تاثیر مثبت و معناداری دارد. درگیری شغلی در تاثیرگذاری رهبری اصیل بر خشنودی شغلی نقش میانجی داشته است. نتایج پژوهش نیز نشان داد که مولفه های شفافیت در روابط، پردازش متوازن، جنبه های درونی و خودآگاهی به ترتیب دارای بیشترین قدرت تاثیر بر درگیری شغلی و خشنودی شغلی بوده اند