ارائه مدل پیش بینی پریشانی روانشناختی بر اساس ذهن آگاهی و ویژگی های شخصیتی با نقش میانجی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در بیماران مبتلا به اسکلروزیس

در بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه، بهبود کیفیت زندگی برای افزایش طول عمر اهمیت دارد. لذا هدف از این پژوهش پیش بینی پریشانی روانشناختی بر اساس ذهن آگاهی و ویژگی های شخصیتی با نقش میانجی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه بود.

جامعه آماری این مطالعه توصیفی- همبستگی شامل کلیه بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه مراجعه کننده به انجمن ام اس شهر تهران مشغول به تحصیل در سال 1400-1399 بود و به شیوه نمونه‏گیری غیرتصادفی در دسترس (شیوه آنلاین) 400 نفر انتخاب و به پرسشنامه پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران (2003)، پرسشنامه ذهن آگاهی پنج عاملی بایر و همکاران (2006)، پرسشنامه شخصیت زاکرمن-کلمن زاکرمن (2002) و پرسشنامه کیفیت زندگی بهداشت جهانی نسخه کوتاه (2004) پاسخ دادند. سپس الگوی پیشنهادی از طریق مدل معادلات ساختاری تحلیل شد.

نتایج نشان داد که مسیرهای مستقیم ذهن آگاهی، اضطراب/ روان رنجورخویی، مردم آمیزی، فعالیت و پرخاشگری/ خصومت بر پریشانی روانشناختی معنادار بودند. اما مسیر مستقیم هیجان طلبی/ تکانشی بر پریشانی روانشناختی معنادار نبود. همچنین اثرات غیرمستقیم ذهن آگاهی، اضطراب/ روانرنجورخویی، هیجان طلبی/ تکانشی و پرخاشگری/ خصومت از طریق نقش میانجی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بر پریشانی روانشناختی معنادار بود. اما اثرات غیرمستقیم مردم آمیزی و فعالیت از طریق نقش میانجی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بر پریشانی روانشناختی معنادار نبود. مدل ساختاری پژوهش برازش مطلوبی داشت.

 به طور کلی می توان بیان داشت که نتایج این مطالعه گام مهمی در جهت شناخت عوامل موثر بر پریشانی روانشناختی در بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه می باشد.