تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی (انعطاف‎پذیری، تعادل، توان و سرعت) پسران دو و میدانی کار اکتومورف و مزومورف

رشته ورزشی دو ومیدانی از جمله رشته های ورزشی پایه و پر مدال در مسابقات جهانی و المپیک می باشد و لازمه موفقیت در آن بهبود عملکرد ورزشکاران در سنین پایه می باشد و شناخت بهترین راهبردهای بهبود عملکرد و ارتقاء سطح آمادگی و چگونگی تاثیر انواع تمرینات بر این ویژگی ها در جهت ارایه برنامه های تمرینی مناسب از اهمیت و کاربرد خاصی برای مربیان و ورزشکاران برخوردار است.  لذا هدف از پژوهش حاضر تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی (انعطاف‎پذیری، تعادل، توان و سرعت) پسران دوومیدانی کار اکتومورف و مزومورف بود.

روش پژوهش حاضر نیمه‏تجربی بوده و با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش را نوجوانان ورزشکار 12 تا 17 ساله تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر از نوجوانان اکتومورف در دو گروه کنترل و آزمایش(با میانگین سنی 37/1 ± 83/15 و شاخص توده بدنی 20/1 ± 14/20) و 30 نوجوانان مزومورف در دو گروه کنترل و آزمایش(با میانگین سنی89/0 ± 20/16 و شاخص توده بدنی 30/2 ±49/21) بودند که در تمرینات نوجوانان دو و میدانی حضور داشتند. در این مطالعه برنامه تمرینی شامل 8 هفته تمرین ترکیبی برای هر یک از گروه‎های تجربی بود که تمرینات ترکیبی را به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه انجام دادند. برای بررسی توان از آزمون سارجنت، برای بررسی سرعت از آزمون دوی سرعت 30 متر، برای بررسی تعادل پویا از آزمون تعادل تست ستاره (SEBT)، برای ارزیابی انعطاف‏پذیری از آزمون تخته انعطاف‏پذیری استفاده شد. برای تحلیل داده ها در کنار آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار و...) از آزمون آنالیز کوواریانس در نرم‏افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.

 نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هشت هفته تمرین ترکیبی (پلایومتریک و مقاومتی) بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی (انعطاف‎پذیری، تعادل، توان و سرعت) پسران دوومیدانی کار اکتومورف و مزومورف اثر معنی داری دارد. همچنین این تمرینات بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی پسران دوومیدانی کار اکتومورف اثر بیشتری نسبت به ورزشکاران مزومورف ایجاد می کند.

 نتایج این پژوهش می تواند مورد توجه و استفاده مربیان در توسعه آمادگی ورزشکاران دوومیدانی و همچنین استعداد یابی ورزشی در رشته دو و میدانی قرار گیرد.