مقایسه تاثیر دو شیوه تمرین بر اینترلوکین-15 و میزان نوتروفیل ها در ورزشکاران جوان

بازی در زمین های کوچک یکی از روش های تمرینی است که می تواند نیازهای مسابقه ای را شبیه سازی نماید. هدف از این پژوهش، مقایسه اثر دو شیوه تمرین بر اینترلوکین-15 و میزان نوتروفیل ها در ورزشکاران جوان بود.

در این تحقیق نیمه تجربی، تعداد 24 بازیکن فوتبال رده جوانان لیگ برتر استان تهران (15 تا 18سال)  به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و در سه گروه کنترل، 2 در مقابل 2 و 4 در مقابل 4 تقسیم شدند. بازی 2 در مقابل 2 شامل هشت فعالیت دو دقیقه ای با یک دقیقه استراحت بین هر دو دقیقه بازی در زمینی به ابعاد 20 در 25متر انجام شد. همچنین بازی 4 در مقابل 4 شامل چهار فعالیت چهار دقیقه ای با دو دقیقه استراحت بعد از هر چهار دقیقه در زمینی به ابعاد 28 در 35 متر انجام شد. قبل و بعد از تمرین، سطوح پلاسمایی اینترلوکین-15 و تعداد نوتروفیل های خون آزمودنی ها اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون t، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0 P< تجزیه و تحلیل شد.

میزان IL-15 تنها پس از بازی 2 در مقابل 2 نسبت به قبل از تمرین به طور معنی داری افزایش یافت (043/0P=). تعداد نوتروفیل در هر دو گروه تجربی نسبت به قبل از تمرین به طور معنی داری افزایش یافت (001/0P=). بین دو گروه تجربی تفاوت معنی داری در تعداد نوتروفیل ها مشاهده نشد (000/1P=). 

احتمالا پاسخ اینترلوکین-15 به شدت بالای تمرین می تواند در پاسخ به استرس ایمنی در پایداری پروتیین عضله و اکسیداسیون چربی برای تولید انرژی مهم باشد.