نقش آب و اسطوره روئین تنی اسفندیار در مقایسه با زیگفرید و آشیل

 اسطوره و اندیشه رویین تنی که ریشه ای کهن دارد، کنایه از آرزوی بشر در آسیب ناپذیر ماندن، بیمرگی و عمر جاوید میتواند باشد و تجلی نیاز انسان به جاودانگی و پهلوانی را آشکار مینماید. بشر، بعنوان موجود زنده، زمانی که دریافت مرگ و نیستی، زندگانیش را تهدید میکند، برآن شد چاره ای برای رهایی از مرگ بیابد. این موضوع آرمان جاودانگی را ایجاد کرد و رویین تنی آرزوی دیرینه جاودانه ماندن گردید. در این پژوهش سعی شده رابطه میان عنصر آب و علت رویین تنی اسفندیار در مقایسه با زیگفرید و آشیل بررسی شود.

 پژوهش حاضر مطالعه ای نظری است که به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شده است.

 برخی رویین تنان توسط خدایان و موجودات مافوق بشری با عناصری مانند آب و آتش رویین تن میگردند. در اسطوره های ملل، داستانهای فراوانی از اسطوره های رویین‌تنی وجود دارد که اغلب در بسیاری نکات مشترکند و یکی از این اشتراکات، نقش آب در رویین‌تنی است. اسفندیار، با نقش اسطوره ای، مذهبی، پهلوانی، و حماسی پررنگ در شاهنامه، جایگاه ویژه ای دارد. مهمترین برتری رویین تنی اسفندیار، دمیدن نفس پیامبرانه در آب رودخانه داهی تی توسط زردشت (ولی و شخصیت معنوی) است که اسفندیار بدلیل گسترش دین بهی با شستن خود در چشمه آب مقدس، رویین تن میشود و اگر هنگام تطهیر و شستشو چشمانش را نمیبست، عضو آسیب پذیری نداشت و جاودانه و نامیرا باقی میماند.

 در مقایسه رویین تنی اسفندیار، پهلوان ایرانی، که چهارچوب بشری داشت با زیگفرید قهرمان حماسه آلمانی نیبلونگن که مصداق نیمه خدایی داشت، و آشیل قهرمان یونانی که مصداق خدایی داشت، مشخص میشود که رویین تنی اسفندیار به دلایل زیر نسبت به شخصیتهای اسطوره ای دیگر رجحان دارد: 1) اسفندیار پهلوانی پاک نهاد است؛ 2) بشری انسانی است؛ 3) شاهزاده قدرتمندی است؛ 4) رویین تنی او با آب مقدس است؛ 5) آب رویین تنی او با دمیدن نفس پیامبرانه، مقدس شده است؛ 6) رویین تنی او پاداش گسترش دین بهی بود؛ 7) آب مقدس نماد تحول و دگرگونی مثبت است؛ 8) اوتنها فردی بود که رویین تنی را انتخاب کرد.