تاثیر 12 هفته تمرینات ثبات عصبی-عضلانی پویا بر تعادل ایستا و پویای افراد مبتلا به پارکینسون

بیماری پارکینسون یکی از شایع ترین بیماری های دستگاه عصبی مرکزی است که بیشتر سالمندان را درگیر می کند و موجب کاهش تعادل، افزایش ریسک سقوط و در نهایت شکستگی های خطرناک لگن در این بیماران را در پی دارد. از این رو پیدا کردن راهی برای بهبود تعادل این بیماران ضروری به نظر می رسد. هدف این تحقیق بررسی اثر دوازده هفته تمرینات ثبات عصبی-عضلانی پویا بر تعادل ایستا و پویای افراد مبتلا به پارکینسون بود. در این پژوهش، تعداد 30 زن و مرد مبتلا به پارکینسون که واجد شرایط تحقیق بودند، انتخاب و بر اساس معیار هون و یار به طور تصادفی جفت شده در دو گروه 15 نفره تجربی وکنترل قرار گرفتند. ابتدا از هر دوگروه پیش آزمون گرفته شد و سپس گروه تجربی تمرینات ثبات عصبی-عضلانی پویا را به مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 50 دقیقه انجام دادند. گروه کنترل نیز به زندگی عادی پرداخته و پس از پایان 12 هفته مجددا از دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای انداره گیری تعادل ایستا از فوت اسکن و برای اندازه گیری تعادل پویا از آزمون زمان برخاستن و رفتن(TUG) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل واریانس برای داده های تکراری صورت گرفت. نتایج تحلیل عاملی نشان دهنده ی بهبود تعادل ایستا و پویا در آزمودنی ها بود. بنابراین پیشنهاد می شود از این تمرینات در برنامه های توانبخشی افراد مبتلا به پارکینسون استفاده شود.