بررسی تاثیر دو ترکیب دارویی متوکلوپرامید-استامینوفن و متوکلوپرامید-کتامین بر درد، تهوع و استفراغ پس از اعمال جراحی ویترکتومی عمیق: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسویه کور

با توجه به شیوع بالا و عوارض درد و تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی در این مطالعه بر آن شدیم تا اثر دو ترکیب دارویی استامینوفن-متوکلوپرامید و کتامین-متوکلوپرامید را در قیاس با گروه شاهد در کاهش درد، تهوع و استفراغ پس از ویترکتومی بسنجیم.

 در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسویه کور 96 بیمار تحت عمل جراحی ویترکتومی قرار گرفتند. بیماران در این مطالعه به صورت تصادفی در سه گروه درمان با استامینوفن-متوکلوپرامید (32 نفر که استامینوفن (mg/kg10)-متوکلوپرامید (mg/kg15/0)، دریافت نمودند، کتامین-متوکلوپرامید (32نفر) که کتامین (mg/kg1/0)-متوکلوپرامید (mg/kg15/0) دریافت نمودند، و شاهد (32نفر) که cc100 نرمال سالین استریل دریافت نمودند تقسیم شدند. کلیه داروها در فاصله 20 دقیقه قبل از پایان جراحی انفوزیون وریدی گردید. شدت درد و تهوع بر اساس Visual analogue scale (VAS) و هم چنین علایم حیاتی و بروز استفراغ تا 24 ساعت بعد از جراحی ارزیابی و مقایسه شدند.

 علایم همودینامیک سه گروه در طی 24-ساعت اول بعد از عمل از لحاظ آماری تفاوت معناداری با یک دیگر نداشتند. هم چنین، شدت درد، تهوع و بروز استفراغ در زمان های مختلف در هر سه گروه طی بررسی 24 ساعته، کاهش معناداری داشت (05/0P-value<). مقایسه سه گروه حاکی از پایین ترین امتیاز درد (001/0=P-value)، تهوع (04/0=P-value) و استفراغ (01/0=P-value) در گروه تحت درمان با کتامن-متوکلوپرامید بود.

 بر اساس یافته های مطالعه حاضر، هر دو ترکیب دارویی استامینوفن-متوکلوپرامید و کتامین-متوکلوپرامید به خوبی منجر به کاهش درد، تهوع و بروز استفراغ گردیدند؛ اگر چه در مجموع کتامین-متوکلوپرامید نتایج بهتری داشت. هیچ کدام از ترکیب های دارویی منجر به عوارض جدی و اختلال همودینامیک نگردید.