تاثیر سلنیوم و روی بر صفات فیزیولوژیک و عملکرد ژنوتیپ‎های کلزا در تاریخ‎های کاشت مطلوب و تاخیری

به‎منظور بررسی تاثیر محلول پاشی سلنیوم و روی بر صفات فیزیولوژیک، عملکرد دانه و محتوای روغن ژنوتیپ‎های کلزا در تاریخ‎های کاشت مختلف، آزمایشی (1395-1394) بصورت فاکتوریل-کرت خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در کرج اجرا شد. تاریخ کاشت در سه سطح شامل 15 مهر، 25 مهر و 5 آبان و محلول‎پاشی در چهار سطح شامل آب خالص (شاهد)، سلنیوم (1/5 درصد)، روی (1/5 درصد) و سلنیوم+روی (1/5 درصد) بصورت فاکتوریل در کرت‎های اصلی و پنج ژنوتیپ کلزا شامل SW102، Ahmadi، GKH2624، GK-Gabriella و Okapi در کرت‎های فرعی قرار گرفتند. بقای زمستانه، قطر طوقه، محتوای نسبی آب برگ، محتوای کلروفیل برگ با تاخیر در کاشت کاهش یافتند درصورتی‎ که محتوای نسبی آب طوقه، محتوای پرولین و محتوای کربوهیدرات برگ افزایش نشان دادند. عملکرد دانه و محتوای روغن کلزا با کاشت در تاریخ 25 مهر 44 و 6 درصد و در تاریخ کاشت 5 آبان 51 و 14 درصد نسبت به تاریخ کاشت 15 مهر کاهش یافتند. کاربرد سلنیوم+روی بیشترین تاثیر را بر کاهش محتوای نسبی آب طوقه و افزایش بقای زمستانه، قطر طوقه، محتوای نسبی آب برگ و محتوای کلروفیل داشت. عملکرد دانه و محتوای روغن کلزا در تیمار سلنیوم+روی به ترتیب 23 و 6 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش یافتند. یافته ‎های این تحقیق پیشنهاد می‎کند که ژنوتیپ‎های GK-Gabriella (15 مهر) و GKH2624 (25 مهر و 5 آبان) با استفاده از تیمار محلول‎ پاشی سلنیوم+روی در دو مرحله روزت و ساقه‎ دهی می‎توانند به‎دلیل بهبود در وضعیت رشدی بوته‎ ها عملکرد دانه و روغن مطلوبی را تولید کنند.