پیش بینی اشتیاق تحصیلی دانشجویان بر اساس اهداف پیشرفت تحصیلی: نقش واسطه ای تاب آوری تحصیلی

هدف پژوهش حاضر پیش بینی اشتیاق تحصیلی دانشجویان براساس اهداف پیشرفت تحصیلی و نقش واسطه ای تاب آوری تحصیلی بود. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل دانشگاه های آزاد شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بودند، که 352 دانشجو با روش نمونه گیری در دسترس  به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند  و به پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی فردریکز و بلامفرد و پاریس (2004)، جهت گیری هدف میدگلی و همکاران (1998) و تاب آوری تحصیلی سامویلز (2004) پاسخ دادند. داده ها پس از جمع آوری با روش مدل سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل تدوین شده، با داده های این پژوهش از برازش کاملی برخوردار بود. همچنین نتایج حاکی از این بوده که جهت گیری هدف اجتنابی به رت منفی (011/0>P) و جهت گیری هدف رویکردی (011/0>P) و تبحری (001/0>P) و نیز تاب آوری تحصیلی (001/0>P) به صورت مثبت و معنادار اشتیاق تحصیلی را در دانشجویان پیش بینی می کردند.  علاوه بر این، تاب آوری تحصیلی رابطه بین جهت گیری هدف اجتنابی و اشتیاق تحصیلی (011/0>P)  را به صورت منفی و رابطه بین جهت گیری هدف رویکردی با اشتیاق تحصیلی (011/0>P)  را به صورت مثبت و معنادار میانجیگری می کرد. با توجه به نتایج پژوهش اشتیاق تحصیلی از جمله عوامل تاثیرگذار بر عملکرد تحصیلی و یکی از ملزومات یادگیری است که با تقویت تاب آوری تحصیلی و جهت گیری هدف تبحری و رویکردی و کاهش استفاده از جهت گیری هدف اجتنابی، می توان سطح آن را در دانشجویان افزایش داد.