«نگرش ایمانی» در قرآن کریم؛ رهیافت نظریه ناهماهنگی شناختی در روان شناسی اجتماعی

«ایمان» و «نگرش» به ترتیب از مهم ترین مفاهیم در آموزه های دینی و روان شناسی اجتماعی هستند. برایند پیوند میان حوزه موضوعی نگرش در روان شناسی اجتماعی و مطالعات قرآنی در حوزه ایمان، اصطلاح «نگرش ایمانی» را می سازد؛ نگرشی که با رویکردی قرآنی و مبتنی بر نظریه های تکوین نگرش در روان شناسی، نسبت به متعلقات ایمان شکل می گیرد. مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی، مبتنی بر نظریه ناهماهنگی شناختی که یکی از مهم ترین الگوهای شناخته شده در روان شناسی اجتماعی برای تکوین و تغییر نگرش ها است، مفهوم نگرش ایمانی و مولفه های موثر بر تکوین آن را از خلال آیات الهی مورد بازخوانی قرار داده و با پایبندی به لوازم یک مطالعه میان رشته ای، این مولفه ها را استخراج می کند. بر اساس یافته های این پژوهش، قرآن با معرفی عواملی چون «تحدی پیامبران»، «توجه به لوازم اعتقادات»، «تاکید بر عزت و کرامت انسان مومن» و نیز موانعی همچون «پذیرش گزینشی محتوای دین»، «استخفاف گناه و عواقب آن» و «پیروی از ظن و گمان» از رهگذر نظریه ناهماهنگی شناختی، تقویت نگرش ایمانی انسان ها را پیجویی می کند.