تقابل گفتمان زنانگی و مردانگی در سینمای بیضایی (مطالعه موردی سگ کشی)

تحلیل گفتمان، فراتر رفتن از صورت های قابل رویت زبان و رسیدن به زمینه های اجتماعی و کشف رابطه متقابل میان زبان و فرایندهای اجتماعی است. این مقاله سعی دارد با بررسی گفتمان زنانگی و مردانگی در فیلم سگ کشی، به این مساله بپردازد که سینمای بیضایی، چه دیدگاه جنسیتی را بازتولید می کند و تاثیر و تاثر دیدگاه مولف فیلم با جامعه فرهنگی اواخر دهه60 و اوایل دهه70 چگونه است. بدین منظور سعی می‎شود با استفاده از روش تحلیل گفتمان، لایه های «متنی»،«بینامتنی» و «بافتی» فیلم تحلیل شود. نتایج براین مدعاست که سگ کشی با پذیرفتن مبانی فمینیسم سوسیال، زنانگی را در تقابل با مردانگی می داند و زن را تحت ستم دو نظام «پدرسالاری» و «سرمایه داری» بازنمایی می کند. در این فیلم، صدق، فرهنگ، عشق، اخلاق، رنج و تعهد، دال های پیرامونی گفتمان زنانه اند که در تقابل با دال های پیرامونی گفتمان مردانه یعنی فریب، اقتصاد، سکس، خشونت، قدرت و خیانت قرار دارند. درنهایت باید گفت زن در جامعه سگ کشی شکست می خورد و دنیای مردانه را رها کرده و به شهرستان بازمی گردد.