رابطه اعتیاد به اینترنت و اعتیاد به تلفن همراه با فرسودگی تحصیلی در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان می تواند به دلایل مختلفی از جمله دوری خانواده، ناتوانی در برقراری ارتباط صحیح با سایر همسالان و حجم زیاد دروس ایجاد شود که به عملکرد و موفقیت تحصیلی آسیب می زند . این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین اعتیاد به تلفن همراه و اعتیاد به اینترنت با فرسودگی تحصیلی در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد.

روش کار:

 این مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی) بر روی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1399 انجام شد. تعداد یکصد و نود و نه دانشجو در رشته های علوم پایه، فیزیوپاتولوژی، کارآموزی و کارورزی به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل تست اعتیاد به اینترنت کیمبرلی یانگ (IAT)، شاخص اعتیاد به تلفن همراه کوهی (MPAI) و پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاک (MBI) بود. داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی، تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی بونفرونی، رگرسیون خطی چندگانه و نرم افزار SPSS-25 تحلیل شدند.

میانگین نمره اعتیاد به اینترنت در دانشجویان دوره کارورزی کمتر از سایر دوره ها است (001/0 P<). همچنین میانگین نمره اعتیاد به تلفن همراه در دانشجویان دختر بیشتر از دانشجویان پسر بود. اما میانگین نمرات فرسودگی شغلی بر اساس جنسیت، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات و وضعیت سکونت، تفاوتی نداشت (05/0 P>). همچنین نتایج رگرسیون خطی نشان داد که استفاده از اینترنت می تواند فرسودگی تحصیلی را در دانش آموزان افزایش دهد (001/0 P<) اما اعتیاد به تلفن همراه بر فرسودگی تحصیلی تاثیری نداشت (05/0 P>).

اعتیاد به اینترنت می تواند خطر فرسودگی تحصیلی را در دانشجویان افزایش دهد. با این حال، استفاده از تلفن همراه این خطر را افزایش نمی دهد.