طراحی مدل پیش بینی رفتار اخلاقی براساس سبک های تربیتی و قدرت ایگو: نقش میانجی سازه ی خود فراروی

این پژوهش با هدف طراحی مدل پیش بینی رفتار اخلاقی بر اساس سبک های تربیتی و قدرت ایگو با میانجی گری سازه ی خودفراروی در میان دانشجویان انجام شد.

روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه ی آماری شامل تمام دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال تحصیلی 400-1399 بودند. در این  میان تعداد 285 نفر به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس های رفتار اخلاقی، سبک های تربیتی و قدرت ایگو بودند. داده ها با روش تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار LISREL تجزیه و تحلیل شدند. 

نتایج پژوهش نشان داد که مدل پیشنهادی با داده های تجربی برازش مناسبی دارد (95/0= GFI، 98/0 = IFI، 97/0= CFI). همچنین نتایج نشان داد که اثر سبک های تربیتی بر رفتار اخلاقی و خودفراروی و اثر قدرت ایگو و خود فراروی بر رفتار اخلاقی معنادار هستند. نتایج حاصل از آزمون سوبل نیز نشان داد که متغیر خودفراوری در ارتباط بین سبک سهل گیر (01/0 , p< 68/2- Z=)، سبک مقتدر (01/0 , p< 55/2 Z=)، سبک مستبد (01/0 , p< 61/3- Z=) و قدرت ایگو (01/0 , p< ، 56/4 Z=) با رفتار اخلاقی نقش میانجی معناداری دارد.

برپایه نتایج می توان گفت که سبک های تربیتی، قدرت ایگو و خودفراروی می توانند وقوع رفتارهای اخلاقی را پیش بینی کنند. همچنین، متغیر خودفراروی می تواند یکی از عوامل تاثیرگذار بر رابطه و پیوند میان سبک های تربیتی و قدرت ایگو با رفتار اخلاقی باشد.