طراحی و اعتبارسنجی الگویی برای ماندگاری پزشکان و متخصصان در مناطق محروم کشور؛ رویکردی آمیخته

یکی از چالش های عمده نظام سلامت، محدودبودن دسترسی مردم در مناطق محروم به خدمات و مراقبت های بهداشتی به دلیل عدم ماندگاری پزشکان و متخصصین در این مناطق می باشد. پژوهش حاضر نیز با هدف طراحی الگویی برای ماندگاری پزشکان و متخصصان در مناطق محروم کشور انجام گرفت.

این پژوهش از لحاظ هدف، اکتشافی و از لحاظ نوع، توصیفی است که به روش میدانی در دو مرحله ی کیفی و کمی و در سال 1401 اجرا گردید. نمونه ی آماری در مرحله اول 20نفر از پزشکان و متخصصین مناطق محروم شمالغرب کشور که به شیوه هدفمند با روش ارجاع زنجیره ای (روش گلوله برفی) انتخاب شدند. در مرحله دوم تعداد 200نفر از پزشکان شاغل در دانشگاه های علوم پزشکی استان های شمال غرب که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات در مرحله اول، از روش تحلیل مضمون و نرم افزار Atlas-ti و در مرحله دوم نیز از تحلیل عاملی تاییدی و از نرم افزار Smart PLS استفاده گردید.

یافته ها:

 براساس یافته های پژوهش مضامین استخدام با 6 شاخص؛ حمایت های مالی با 3 شاخص؛ اجتماعی با 5 شاخص؛ سیاستگذاری با 4 شاخص؛ انگیزش با 7 شاخص؛ ارتقاء تخصصی و شغلی با 7 شاخص؛ عوامل مدیریتی و سیستماتیک با 5 شاخص و در نهایت عوامل روحی و روانی با 3 شاخص به عنوان مولفه ها و شاخص های ماندگاری پزشکان و متخصصان در مناطق محروم کشور شناسایی شدند.

نتیجه گیری:

 براساس نتایج پژوهش، مولفه ی "اجتماعی" با ضریب مسیر 921/0 بیشترین ضریب و مولفه ی "عوامل مدیریتی و سیستماتیک" با مقدار 722/0 کمترین ضریب را در الگوی طراحی شده داشته است.