کووید 19 در گیرندگان پیوند قلب: مطالعه مرور سیستماتیک

میزان بالای مرگ و میر ناشی از کووید-19 این بیماری همه گیر را به چالش برانگیزترین موضوع بهداشتی تبدیل کرده است. در این مطالعه مروری نظام‌مند عواقب بیماران مبتلا به کووید-19 در گیرندگان پیوند قلب مورد بررسی قرار گرفت.

گزارش‌های موردی و مطالعات سری موردی با استفاده از کلید واژه های «Coronavirus» یا COVID19 ،«SARS-CoV-2» ،«Heart Transplantation» و «Cardiac Graft»، با تمرکز بر بیماران پیوند قلب دچار سندرم تنفسی کرونا-2 (SARS-CoV-2). در 22 ژوین 2022 در پایگاه های داده‌ای ISI ،PubMed ،Ovid ،ProQuest ،Scopus جستجو گردید.

یافته‌ها:

 نتایج مطالعه حاضر نشان داد که از 14 مطالعه‌ای که وارد مرور نظام‌مند شدند، 8 مطالعه گزارش مورد و 6 مطالعه گزارش موارد بودند. تعداد 67 بیمار مرد و 22 نفر زن بودند. میانگین سنی بیماران مرد (10/67) 59/9 سال و بیماران زن (24/98) 45/12 سال بود. نتایج آنالیز آماری نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین سن بیماران بر اساس تفکیک جنسیتی وجود ندارد (0/152=P). از مجموع 89 بیمار، 21 مورد مرگ و میر (23/6 درصد) در افراد دچار پیوند قلب گزارش شده بود. حداقل روزهای بستری یک روز و حداکثر روزهای بستری 60 روز بود. در سه مطالعه گزارش موردی بیماران مورد مطالعه فوت کرده و در یک مطالعه 7 نفر از 28 بیمار مورد مطالعه فوت نمودند. بیشترین علایم گزارش شده عبارت بودند از: تنگی نفس (85/7 درصد)، سرفه (76/2 درصد) و میالژی/خستگی (76/2 درصد) و پس از آن رینیت (66/7 درصد) و تب (66/7 درصد) در رتبه های بعدی بودند.

نتیجه‌گیری:

 با وجود اینکه علایم بیماری در این بیماران مشابه با سایر بیماران بوده اما میزان مرگ و میر بالا می باشد. لذا درمان بیماران با پیوند قلب مبتلا به بیماری کوید – 19 با چالشهایی مواجه است. با توجه به اینکه مطالعات صورت گرفته در خصوص گیرندگان پیوند قلب مبتلا به کوید 19 بیشتر به شکل مطالعه موردی بوده است پیشنهاد می‌گردد مطالعات بزرگتر انجام گردد تا بتوان اطلاعات دقیقتری در خصوص میزان بقاء، علایم بیماری، نوع داروهای مصرفی و مدت زمان بستری به دست آورد.

پیامدهای‌عملی: میزان مرگ و میر بیماران دارای پیوند قلبی مبتلا به کووید-19، 21 مورد (23/6 درصد) بود. در چهار مطالعه طول مدت بستری ذکر نشده است، اما سایر موارد از عدم بستری در یک مورد تا 60 روز متغیر بوده است. بیشترین علایم گزارش شده عبارت بودند از تنگی نفس (85/7 درصد)، سرفه (76/2 درصد) و میالژی/خستگی (76/2 درصد) و پس از آن رینیت (66/7 درصد) و تب (66/7 درصد) که در رتبه های بعدی بود. درمان برای هر بیمار متفاوت بود، اما هیدروکسی کلروکین، آنتی بیوتیک درمانی شامل آزیترومایسین و لوپیناویر/ریتوناویر رایج‌ترین داروها بودند.