مطالعه تغییرات فرهنگی در چارچوب کارکرد روزنامه نگاری موسیقی

روزنامه‌نگاری‌ موسیقی رویه‌ای است که به ارزیابی و قضاوت درباره موسیقی و تحولات آن می‌پردازد. این بعد از ژورنالیسم بر نقادی ماهیت، اثرات و شیوه‌های موسیقایی به‌عنوان یک وجه از فعالیت‌های فکری-فرهنگی متمرکز می‌‌شود. بر این اساس هم نقش موسیقی بر تغییرات فرهنگی جامعه و البته فرهنگ شنیداری مخاطب، افکار عمومی و نیز پساگرد آن را به‌واسطه تحولات زیست‌جمعی در این نوع روزنامه‌نگاری‌ می‌توان به عینه دید و به تحلیل نشست. نقد، کلیدواژه عرصه روزنامه‌نگاری‌ است بنابراین ژورنالیسم موسیقی نیز می‌تواند اطلاعات و داده‌های مفیدی را برای مطالعه فرآیندهای فرهنگی و شاید اجتماعی در اختیار بگذارد. بالتبع موسیقی نیز رسانه‌ای است عام‌پذیر و عام‌الشمول که قابلیت تاثیرگذاری بر فرهنگ عامه را دارد و بر همین اساس می‌توان حوزه مطالعه آن را در میدان مطالعات فرهنگی به تحلیل نشست. بنابراین محقق در این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و نگاهی انتقادی، به بررسی نقش موسیقی و جایگاه ژورنالیسم آن بر تغییرات فرهنگی و ارتباطی مخاطب می‌پردازد. بررسی داده‌های حاصل از این رویکرد نشان می‌دهد که موسیقی به شرط رعایت حقوق مخاطب می‌تواند راهی برای درک وسیع از فرهنگ ارتباطی کشورها، مکان‌ها و فرهنگ‌ها باشد و این عناصر اجتماعی را به‌هم پیوند دهد. مضاعفا اینکه موسیقی دست به تغییر مرزهای هنر و فرهنگ عامه می‌زند و در عین‌حال بسته به بازروایت ژورنالیسم محصور در آن قادر است ابزاری درجهت تحولات خرده‌فرهنگ‌های اجتماعی شود.