ارزیابی تغییرپذیری توزیع فشار کف پایی مردان جوان فعال با درد مزمن مفصل مچ پا پس از یک دوره تمرینات حس-عمقی به همراه امواج فراصوت (با رویکرد بازتوانی)

پیش زمینه و هدف:

 شیوع دردهای مزمن مفصلی مچ پا بین رشته های مختلف ورزشی موجب تغییر در پارامترهای فشار کف پا می شود که مقیاسی برای نشان دادن ریسک فاکتور آسیب بیشتر است. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر پروتکل توان بخشی تمرینات حس عمقی و امواج فراصوت بر میزان توزیع فشار کف پا در ورزشکاران مرد جوان است.

مواد و روش کار:

 این تحقیق به روش شبه تجربی روی 20 مرد جوان فعال دارای درد مزمن مچ پا انجام گردید. پس از غربالگری اولیه و شناسایی فوتسالیست های واجد شرایط از لیگ استان آذربایجان شرقی، ورزشکاران با استفاده از فرم VAS به دو گروه استاندارد تجربی (N=10) و کنترل (N=10) تقسیم شدند. تغییرات شاخص های مرکز فشار در حالت ایستا و درصد فشار سطح کف پا در حالت پویا با استفاده از اسکنر نیرو قبل و پس از سه هفته مداخلات درمانی از آزمودنی ها به عمل آمد. برای تجزیه وتحلیل آماری، بعد از استفاده از آزمون شاپیروویلک جهت نرمال سازی داده ها، از آزمون های تی وابسته و آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 05/0 درصد استفاده شد.

یافته ها:

 نتایج آزمون های آماری نشان داد که پروتکل اعمال شده تاثیر معنی داری بر میزان توزیع فشار کف پا ورزشکاران مرد جوان فعال دچار درد مزمن مچ پا داشته است (P<0/05).

بحث و نتیجه گیری:

 با توجه به تاثیرگذاری مثبت پروتکل اعمال شده در تقسیم میزان فشار کف پا بعد از اعمال پروتکل اعلام شده، گنجاندن آن در برنامه های توان بخشی مردان جوان با درد مزمن مچ پا توصیه می گردد.