تحلیل ایماژیستی اشعار سهراب سپهری بر اساس اندیشه ‏های تی.ای.هیوم

مکتب ایماژیسم یکی از مکتب‏های هنری مدرن است که بر مبنای خیالپردازی و بیان غیرمستقیم شکل گرفته است. در این مکتب تصویر جنبه تزیین ندارد، بلکه معنا و ساختار اثر هنری را نیز شکل می‏دهد. تی.ای.هیوم از نخستین کسانی است که به بیان مبانی شعر امروز پرداخت و تلاش کرد شعر را از مطلق نگری دیروز به جزءنگری و جزءنگاری امروز برساند. او بر سر دو راهی کلاسیسم و رمانتیسم، کلاسیسم را برگزید و کوشید تا با اضافه کردن عنصر شهود به این مکتب، برای آن طرحی نو در اندازد. از سوی دیگر سهراب سپهری شاعر ایرانی در اشعار خود گرایشی آشکار به رمانتیسم دارد؛ اما آشنایی او با هنر نقاشی سبب شده ، شعر او یکی از تصویری ترین اشعار معاصر ایران باشد. این مقاله به روش توصیفی تحلیلی ، شعر سپهری را از منظر مکتب ایماژیسم تحلیل می‏کند. معیار تحلیل بیانیه سال 1915 است. این بیانیه با اندیشه‏ ها و آرای هیوم به عنوان تیوری پرداز این مکتب نزدیکی بیشتری دارد . حاصل پژوهش نشان می‏دهد گرچه شعر سپهری در نگاه اول یک شعر تصویری است، اما در برخی مولفه ‏ها از جمله «بیان صریح و آشکار و دوری از ابهام» از چارچوب مکتب ایماژیسم خارج می‏شود که می‏تواند ، نشان استقلال فکری و احساسی او باشد؛ همچنین شاهدی بر این مدعا که مکتب‏های هنری اروپا در شعر شاعران برتر ایرانی، با توجه به فضای فکری و احساسی آثارشان ، رنگ و بویی شرقی می‏یابند.