بررسی ارتباط خشک‏سالی هیدرولوژیکی و میزان هدایت الکتریکی رودخانه در ایستگاه های پایین دست رودخانه کرخه

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر دوره های خشکسالی هیدرولوژیکی بر میزان هدایت الکتریکی آب، در ایستگاه‏های منتخب حوضه‏‏ جنوبی رودخانه کرخه انجام شد. برای بررسی روند داده‏ها از آزمون من کندال و برای تعیین نقاط شکست در روند داده‏ها از آزمون پتیت استفاده شد. نتایج آزمون پتیت برای پارامتر هدایت الکتریکی بیانگر شکست در روند داده‏ها طی سال‏های 1375 و 1376 در ایستگاه‏های مختلف بود. بررسی داده‏ها نشان داد هدایت الکتریکی در رودخانه کرخه روند افزایشی داشته ‏است. این افزایش با کاهش شدید دبی، ناشی از خشک‏سالی‏‏های متوالی در رودخانه کرخه همراه بوده ‏است. همچنین، روند شاخص خشک‏سالی SDI همواره با روند افزایش EC در رودخانه کرخه همراه نبوده است. به ‏‏‏‏علاوه، افزایش هدایت الکتریکی در ایستگاه‏های پایین‏دست سد کرخه، احتمالا بیشتر‏ به‏ دلیل کاهش دبی ناشی از تنظیم دبی توسط سد بوده‏ است. با مشاهده نقطه شکست در سری زمانی دبی و هدایت الکتریکی در سال 1376، مشاهده شد که بروز خشک‏سالی و در نتیجه، افزایش شوری پیش از آبگیری سد کرخه رخ داده ‏‏است. همچنین، در سال‏های پس از بهره‏برداری از سد تغییرات هدایت الکتریکی در ایستگاه‏های عبدالخان و پای ‏پل فاقد روند قابل توجهی است. به نظر می‏رسد در سال‏های پس از بهره‏برداری، سد کرخه تنها عامل موثر بر بروز روند افزایش هدایت الکتریکی در ایستگاه‏های واقع در پایاب نبوده و افزایش بروز خشکسالی و افزایش مصارف در مناطق بالادست هم بر کاهش دبی و در نتیجه، افزایش شوری کرخه جنوبی موثر بوده‏اند.