بررسی کارایی جاذب های باگاس خام و بیوچار در حذف فلزات سنگین از پسماندهای گل حفاری سازند میشان

عملیات حفاری چاه های نفت منجر به ورود فلزات سنگین به محیط زیست می شود که این فلزات اثرات منفی بر بخش های مختلف محیط زیست و موجودات زنده برجای می گذارند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی کارایی جاذب های باگاس خام و بیوچار در حذف فلزات سنگین از پسماندهای گل حفاری سازند میشان می باشد. بدین منظور، پسماند گل حفاری سازند میشان پس از هضم شیمیایی، در تماس با جاذب باگاس خام و بیوچار بر اساس شرایط طراحی شده قرار گرفت. درصد حذف فلزهای باریم، نیکل، وانادیوم و کادمیوم محاسبه و آنالیزهای آماری، تجزیه واریانس و مقایسه میانگین ها با استفاده از آزمون دانکن در سطح 5 درصد انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس پارامترهای موثر بر درصد حذف نشان داد که پارامتر زمان تماس بیش ترین اثر را بر راندمان حذف فلزهای وانادیوم و کادمیوم، پارامتر مقدار جاذب بیش ترین اثر را بر راندمان حذف فلز باریم و پارامتر نوع جاذب بیش ترین اثر را بر راندمان حذف فلز نیکل داشته است. بر اساس نتایج حاصل از بررسی اثر پارامتر زمان تماس، حداکثر درصد حذف فلزات نیکل و کادمیوم در زمان تماس 60 دقیقه و حداکثر درصد حذف فلزات باریم و وانادیوم در زمان تماس 120 دقیقه به دست آمد. با توجه به حداکثر مقدار درصد حذف فلزات نیکل، کادمیوم، وانادیوم و باریم (به ترتیب 98/37، 96/53، 96/93 و 87/98 درصد)، استفاده از جاذب های باگاس خام و بیوچار در فرآیند حذف فلزات سنگین می تواند به عنوان تکنیک موثری در راستای کاهش مخاطرات ناشی از این آلاینده ها و حفظ محیط زیست جانوری، گیاهی و... باشد.