فراگیری زمانهای ماضی نقلی، حال استمراری، و ماضی بعید در زبان انگلیسی (زبان سوم) توسط دو زبانه های کریندی (زبان اول) و فرانسوی (زبان دوم)

در این مطالعه از مدل نزدیکی زبانی برای بررسی تاثیر متقابل زبانی و سطح بسندگی زبان مقصد و تاثیر متقابل این دو در فراگیری زمانهای ماضی نقلی، حال استمراری، و ماضی بعید در زبان انگلیسی (زبان سوم) توسط دو زبانه های کریندی (زبان اول) و فرانسوی (زبان دوم) استفاده شد. در این رابطه از 90 فراگیر زبان شامل 30 گوینده زبان اول کریندی فراگیر زبان انگلیسی بعنوان زبان دوم، 30 گوینده زبان اول فرانسوی فراگیر زبان انگلیسی بعنوان زبان دوم و 30 فراگیر سه زبانه انگلیسی بعنوان زبان سوم توسط دو زبانه های کریندی (زبان اول) و فرانسوی (زبان دوم) استفاده شد و آنها از آزمون تعیین سریع سطح زبانی آکسفورد، پرسشنامه تعیین اطلاعات پیش زمینه ای فراگیران و آزمون قضاوت دستوری استفاده نمودند. داده ها از طریق آمار توصیفی، تحلیل واریانس چند متغیره،مقایسه پست هاک و آزمون های نمونه مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایح آماری نشان داد که نه زبان کریندی و نه زبان فرانسوی تاثیر عمده ای در فراگیری زبان سوم زمانهای ماضی بعید و حال استمراری نداشتند در حالی که فراگیری زمان ماضی نقلی بعنوان زبان سوم تاثیر آماری معنی داری از زبان فرانسه بعنوان زبان دوم را نشان داند. در ضمن سطح بسندگی زبانی بالاتر  و شباهت ساختاری این سه زبان در تایید مدل نزدیکی زبانی نقش معنی داری را نشان دادند.