آموزش و ارزشیابی ترجمه آموزشی، از منطق پارادایمی تا منطق نحوی

در میان صاحب‌نظران این سوال مطرح است که‌ آیا ترجمه برخاسته از یک استعداد ذاتی است یا برآمده از یک روند منظم یادگیری؟ در همین راستا روش های متعددی از سوی نظریه‌پردازان آموزش پیشنهاد شده است. به منظور بهینه‌سازی امر آموزش شایسته است تا میزان کارآیی هر یک از این روش ها، با توسل به رویکرد برخی نظریه‌پردازان حوزهء ترجمه، مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. هدف این مقاله یافتن روش‌های آموزش بهینه در زمینه ترجمه آموزشی است که می‌تواند سرآغاز مسیر ترجمه حرفه‌ای برخی از دانشجویان در آینده باشد. به همین منظور تلاش کرده‌ایم تا با تکیه ‌بر تجربهء آموزشی در امر ترجمه و با برگزاری کارگاه سه روزهء ترجمه برای دانشجویان، میزان کارآمدی هر یک از روش های ذکر شده را مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم. ملاک ما در ارزیابی نتایج، پیشرفت کاری دانشجویان است. بر اساس نتایج بدست آمده، مشاهده کردیم که درآموزش بهینه ترجمه، آموزش نظری و عملی هر دو ضروری و مکمل هستند، همچنین کار گروهی و با فواصل زمانی در امر ترجمه باعث کاهش استرس دانشجویان و در نتیجه کاهش چشمگیر تعداد خطاهای آنها می شود و استاد می تواند در طول دورهء آموزش ترجمه و در پایان دورهء آموزشی به ترتیب از دو نوع ارزشیابی مستدل و تجربی بهره مند شود.