نادوگانه گری گرایی در فلسفه اجتماعی قرآن

کشف و استخراج مباحث و مسایل هستی‎ شناسانه و نظریه ‎پردازی‎های فلسفی درباره زندگی اجتماعی انسان‎ها از آیات قرآن -که شالوده‎ ساز نظریه و نظام اجتماعی است- فلسفه اجتماعی قرآن را شکل می‎دهد که حسب جامعیت اهداف، موضوع و روش، از نگرش‎های دوگانه به دور است. دوگانه‎ های فرد و جامعه، علم و فلسفه، گرانباری و ناگرانباری دانش از ارزش و بحث از روش‎شناسی، مباحثی هستند که منازعات و مباحثات درباره آن در علوم انسانی، ادبیات گسترده‎ای را به خود اختصاص داده است. ادغام بصیرت‎های اصولی هر دو سو نیز برای رسیدن به نگاهی رضایت‎بخش به شکل جامع نتوانسته‎ است از دامنه این منازعات بکاهد. اتکا بر تکثر روشی بنیادین و مفاهیمی جامع در رفع این دغدغه‎ ها جهت ایجاد یک فلسفه اجتماعی قرآن‎بنیان می‎تواند به شکل نظام‎مند همگرایی میان عناصر دوگانه‎ای که در برخی برداشت‎ها و قرایت‎ها، میل به یک سوی آنها موجب غفلت از اطراف دیگر می‎شود، ایجاد نماید. این نوشتار در تلاش است تا با اتکا بر روش توصیفی تحلیلی، ضمن توجه و استفاده از آیات و تفاسیر به رفع این ثنویت‎گرایی تقلیل‎ گرا بپردازد.