ارائه مدل جذب و نگهداشت منابع انسانی دانشگاه های علوم پزشکی استان مازندران در شرایط اپیدمی بیماری کووید-19

هدف این مطالعه ارایه مدل جذب و نگهداشت منابع انسانی دانشگاه های علوم پزشکی استان مازندران در شرایط اپیدمی بیماری کووید-19 بود.

مواد و روش ها:

 پژوهش حاضر از نوع تحقیقات آمیخته بود. جامعه آماری بخش کیفی شامل 25 نفر از خبرگان منابع انسانی دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران بود که از روش تصادفی هدفمند و با استفاده از شیوه نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند. جامعه اماری بخش کمی نیز شامل مدیران ارشد خبره در حوزه منابع انسانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران به تعداد 600 نفر بودند که از نمونه گیری تصادفی تعداد 148 نفر به عنوان نمونه آماری بخش کمی انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطللاعات از ابزار مصاحبه نیمه ساختار یافته و پرسشنامه حاصل از مصاحبه استفاده شد.

یافته ها:

 مطابق با نتایج پژوهش، 2 بعد کلی جذب و نگهداشت منابع انسانی شناسایی شد. همچنین 11 مولفه شناسایی گردید که از مجموع 62 شاخص شناسایی شده 17شاخص به جذب و 45 شاخص به نگهداشت منابع انسانی اختصاص یافت که مقدار شاخص GOF برابر با 669/0 بدست آمده که مناسب می باشد.

به طور کلی می توان بیان کرد که نیاز است مدیرات ارشد دانشگاه های علوم پزشکی جهت حفظ و نگهداشت نیروی انسانی به مقوله های موثر بر حفظ نیروی انسانی توجه داشته باشند تا با کمبود نیروی انسانی مواجه نشوند.