بررسی تاثیر اشتراک دانش سازمانی بر عملکرد نوآوری با نقش میانجی قابلیت نوآوری و تعدیلگری مقیاس شبکه سازی و قدرت ارتباط (مورد مطالعه شرکت های کوچک و متوسط عراق)

نوآوری شاخصی با اهمیت برای سازمان هاست چون موجب ایجاد ارزش و مزیت رقابتی پایدار در فضای بغرنج و دگرگون کنونی می شود. سازمان های نوآورتر نسبت به دیگر سازمان ها، در واکنش به فضاهای دارای دگرگونی و برای خلق گسترش توانمندی های تازه و نیل به عملکرد بهتر پیروزتر هستند. لذا هدف این تحقیق بررسی تاثیر اشتراک دانش سازمانی بر عملکرد نوآوری شرکت های کوچک و متوسط عراق با نقش میانجی قابلیت نوآوری و تعدیلگر قدرت رابطه و مقیاس شبکه سازی بوده است. جامعه آماری تحقیق حاضر، کلیه  مدیران و معاونان شرکت های کوچک و متوسط در کشور عراق می باشد که تعداد آن ها نامشخص بوده است؛ بر اساس روش سرانگشتی کلاین (5 تا 10 برابر تعداد گویه ها)، تعداد اعضای 170 نفر به روش غیرتصادفی در دسترس انتخاب شده است. ابزار پژوهش پرسشنامه دونگلینگ و همکاران (2022) بوده که برای آزمودن روایی از روایی محتوا و تایید خبرگان و جهت روایی سازه از روایی سازه، همگرا و واگرا بهره گرفته شده است. پایایی پرسشنامه با آلفای کرونباخ و پایایی مرکب (بیش از 7/0) انجام شده است. تجزیه و تحلیل داده ها به روش معادلات ساختاری با نرم افزار پی ال اس انجام شده است. نتایج نشان داد تاثیر اشتراک دانش سازمانی بر عملکرد نوآوری با میانجی گری قابلیت نوآوری معنادار بوده است (559/2= t). به علاوه نقش تعدیلگر مقیاس شبکه سازی (671/2= t) و قدرت ارتباط (651/3= t) در تاثیر اشتراک دانش سازمانی بر قابلیت نوآوری معنادار گزارش شده است.