تاثیر توالی تمرین بر انتقال یادگیری بین عضوهای ناهمسان در تکلیف زمان واکنش انتخابی

هدف و زمینه پژوهش: 

بررسی انتقال دوسویه یکی از مباحثی است که مدت ها مورد توجه پژوهشگران حیطه کنترل حرکتی بوده ولی اینکه در تکلیف زمان واکنش نیز می توان شاهد بروز انتقال دوسویه بود، مساله ای است که به آن پرداخته نشده است. لذا، هدف تحقیق حاضر بررسی انتقال دوسویه در تکلیف زمان واکنش انتخابی بود.

روش شناسی:

 تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با یک گروه کنترل بود. آزمودنی ها به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفره (تمرین با دو دست ، تمرین با دوپا و کنترل) قرار گرفتند. آزمودنی ها به مدت سه جلسه (در طول یک هفته) و هر جلسه سه بلوک 25 کوششی تمرین زمان واکنش انتخابی را انجام دادند و برای ارزیابی زمان واکنش، از دستگاه زمان واکنش مدل RT-888 و همچنین از پرسشنامه ادینبورگ برای مشخص کردن دست برتر و پای برتر آزمودنی ها استفاده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری تی وابسته و آزمون تحلیل واریانس مرکب در سطح معناداری 05/0 ≤ p تجزیه وتحلیل شدند.

یافته ها:

 نتایج نشان دهنده تفاوت معناداری بین گروه های تمرینی در مقایسه با گروه کنترل بود. تمرین زمان واکنش منجر به تفاوت معنی داری در گروه تمرین با دو دست (دست ها 001/0=P و پاها 001/0=P) و دو پا (دست ها 001/0=P و پاها 005/0=P) شد.

نتیجه گیری: 

در تکلیف زمان واکنش، تمرین با یک عضو می تواند برای عضوی دیگر (حتی) با ویژگی های آناتومیکی متفاوت سودمند باشد.