مقایسه ارزش تشخیصی آزمون های بالینی با یافته های آرتروسکوپی در تشخیص ضایعات منیسک ها و رباط متقاطع قدامی زانو (ACL)

آسیب های منیسک و رباط متقاطع قدامی مفصل زانو از جمله شایع ترین آسیب ها در ورزش کاران هستند که برای تشخیص این آسیب ها از معاینه، شرح حال بالینی، MRI، آرتروگرافی و آرتروسکوپی استفاده می شود. در این مطالعه ارزش تشخیصی آزمون های بالینی در تشخیص این ضایعات با یافته های آرتروسکوپی مورد مقایسه قرار گرفته است. در این پژوهش که از نوع مشاهده ای، توصیفی و تحلیلی بود، 68 ورزش کار که در شرح حال، معاینه و بررسی های پاراکلینیک مشکوک به پارگی منیسک یا رباط متقاطع قدامی بودند، انتخاب شدند و پس از تکمیل پرسش نامه، آزمون های مک موری، حساسیت روی خط مفصلی و آزمون لاکمن برای آن ها انجام شد. در مرحله بعد برای بیماران آرتروسکوپی صورت گرفت و نوع ضایعات به طور قطعی مشخص شد و ارزش تشخیصی این 2 روش با هم مقایسه گردید. براساس نتایج بالینی به دست آمده، حساسیت روی خط مفصلی زانو و آزمون مک موری تنها در 58% افرادی که دچار پارگی هم زمان منیسک و لیگامان قدامی زانو شده بودند، مثبت بود در حالی که در ضایعات خالص منیسک ها، این آزمون در تمام افراد مبتلا مثبت مشاهده شد. شایع ترین شکل آسیب ها در آرتروسکوپی، پارگی ایزوله رباط متقاطع قدامی(29%) و پارگی هم زمان این رباط با آسیب منیسک داخلی(29%) بود و پارگی دسته سطلی(Bucket Handle) نیز شایع ترین شکل پارگی منیسک ها بوده است، آزمون لاکمن در پارگی ایزوله لیگامان متقاطع قدامی در 90% موارد مثبت مشاهده شد. با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد که آزمون های بالینی انجام شده در صورت وجود پارگی ایزوله منیسک ها از ارزش بالایی برخوردار باشند در حالی که در موارد همراهی ضایعه رباط متقاطع با آسیب منیسک ها، از ارزش آزمون های بالینی کاسته می شود(58%). آزمون لاکمن در ارزیابی پارگی لیگامان متقاطع قدامی از ارزش قابل قبولی برخوردار می باشد.