آثار هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر بیان پروتئین های GPR120 و AMPK در بافت قلبی موش های نر دیابتی

فرآیند انتقال معکوس کلسترول نقش مثبتی در کاهش پلاک های آترواسکلروزیس در طی بیماری دیابت دارد. لذا، هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا روی پروتیین های GPR120 و AMPK در بافت قلبی موش های مبتلاء به دیابت نوع دو بود. در طرحی تجربی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار سه ماهه با میانگین وزنی (300-225 گرم) به طور تصادفی در چهار گروه 10 سری شامل: کنترل سالم (C: تزریق درون صفاقی سرم سالین)، سالم تمرین کرده (T: دویدن با شدت 90- 85 درصد سرعت بیشینه در 6 الی 12 وهله ی دو دقیقه ای؛ 5 روز در هفته به مدت هشت هفته)، کنترل دیابتی (D: دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب همراه با تزریق درون صفاقی استرپتوزوسین) و دیابتی تمرین کرده (D+T: دیابتی شده به همراه تمرین) تقسیم شدند. برای تعیین تغییرات در نیمرخ بیان پروتیین های GPR120 و AMPK در بافت عضله ی قلبی (بطن چپ) موش ها از روش مبتنی ‎بر روش وسترن بلات استفاده شد. از تحلیل واریانس دو طرفه و آزمون پس تعقیبی بونفرونی برای تحلیل داده ها استفاده گردید. القاء دیابت (D) موجب کاهش معنی دار پروتیین های GPR120 و AMPK می گردد (05/0≥p). در حالیکه اعمال تمرین HIIT در گروه سالم تمرین کرده (T) باعث افزایش 81 و 47 درصد به ترتیب در میزان GPR120 و AMPK در مقایسه با گروه کنترل دیابتی (D) می شود (001/0=p). همچنین، مداخله ی تمرین توانایی جلوگیری از کاهش در هردوی پروتیین در گروه دیابتی تمرین کرده (D+T) در مقایسه با گروه دیابتی (D) می گردد (023/0=p). بر اساس یافته های این مطالعه می توان اظهار داشت که، هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) یک راهکار پیشگیرانه در مقابل کاهش فعالیت پروتیین های GPR120 و AMPK درگیر در مسیر پیام رسانی انتقال معکوس کلسترول در طی ابتلاء به بیماری دیابت نوع دو دارد.