مدلسازی کیفی آب سطحی خور گورسوزان بندرعباس با استفاده از مدل بارش رواناب SWMM

امروزه به دلیل رشد جمعیت و پیشرفت صنایع، تنها موضوع مهم محدودیت منابع آب نیست بلکه در کنار آن، مباحث مدیریت رواناب، کیفیت آن و مدیریت پساب های شهری نیز از اهمیت ویزه ای برخوردار است. در این پژوهش، خور گورسوزان به طول 3500 متر واقع در شهربندرعباس،استان هرمزگان به لحاظ کیفیت آب مورد مطالعه قرار گرقت. برای مدلسازی کیفی و کمی رواناب منطقه از مدل دینامیکی بارش_رواناب SWMM استفاده شد. مدلسازی هیدرولیکی برای چهار رخداد بارش انجام گرفت. نتایج آنالیز حساسیت نشان داد به ترتیب سه پارامتر درصد نفوذناپذیری زیرحوضه ها، شماره منحنی و ضریب زبری کانال، موثرترین پارامتر ها بودند. واسنجی و صحت سنجی بر مبنای توابع هدفMRE و N.S انجام شد که نتایج آن برای چهاربارش، در محدوده بسیارخوب تطابق مدل با داده های مشاهداتی بود. سرانجام مدل سازی کیفیتی برای چهار آلاینده هدف شامل COD،TDS،NO2 و PO4 انجام شد که نتایج کیفی بیانگر تطابق مناسب مدل با داده های آزمایشگاهی مشاهداتی بود. در پایان سه سناریو برای حل مسیله درنظر گرفته شد. سناریو اول کاهش غلظت آلاینده TDS تا میزان 84.52 درصد را نشان میداد. نتایج سناریو دوم برای آلاینده های COD،NO2 و PO4 تا میزان 100 درصد کاهش و اعمال سناریو سوم نیز به صورت موثری آلاینده های TDS، PO4 ، COD و NO2 را کاهش داد. بر اساس نتایج این پژوهش، میزان آلودگی آب در حور خوراسگان بدون اعمال مدیریت پساب بیش از حد استاندارد بوده و رواناب ناشب از بارندگی نیز کمکی به کاهش آلودگی نمی نماید.