بررسی ابعاد رفتاری و فیزیکی آسیب های دوران کودکی در زوجین دارای سابقه ی تعهد شکنی

هر رفتاری که نشان می دهد معیارهای مهربانی، وفاداری و احترام در رابطه ی صمیمی نقض شده است، نوعی تعهدشکنی محسوب می شود که می تواند علت های مختلفی داشته باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین ابعاد رفتاری و فیزیکی آسیب های دوران کودکی در مردان و زنان دارای سابقه ی تعهد شکنی زناشویی بود.

این مطالعه از نوع پژوهش های کیفی بود که با استفاده از مصاحبه ی عمیق نیمه ساختاریافته در 11 نفر (7 زن و 5 مرد) از افراد دارای سابقه ی خیانت زناشویی انجام شد. این افراد به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و نمونه گیری تا جایی ادامه یافت که پاسخ های شرکت کنندگان به حالت اشباع برسد. تحلیل داده های حال از مصاحبه ها با استفاده از شیوه ی کیفی نظریه ی زمینه ای در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد.

نتایج تحلیل مصاحبه ها نشان داد که افراد دارای سابقه ی تعهد شکنی زناشویی در دوران کودکی خود دچار آسیب های رفتاری و فیزیکی شامل: سوء رفتار (تنبیه، تندخویی والدین، بیگاری و اجبار رفتاری)، شیوه های تربیتی نادرست والدین (محبت افراطی، خودمحوری والد، عدم نظارت و تناقض رفتاری والدین)، بدعملکردی ساختار خانواده (تعارضات خانوادگی، تنیدگی مرزها و نابرابری بین فرزندان) شده بودند. همچنین بررسی روند مصاحبه ها نشان داد که این آسیب ها مشکلاتی را برای افراد در کودکی و بزرگ سالی و در زمینه های مختلف زندگی به وجود آورده بودند. بر اساس این یافته ها و همچنین الگوی پارادایمی حاصل از آن ها می توان جهت شناسایی و همچنین پیشگیری از آسیب هایی که به طور بالقوه در خانواده ممکن است منجر به خیانت شوند، اقدامات لازم را انجام داد.