مقایسه تاثیر سه شیوه تمرینی برحس عمقی و تعادل در زنان بسکتبالیست

 با توجه به میزان بالای شیوع آسیب های غیربرخوردی اندام تحتانی در میان زنان ورزشکار و اهمیت حس عمقی و تعادل در بروز آسیب، لزوم شناسایی راهکارهای موثر و کم هزینه ضروری به نظر می رسد. لذا این مطالعه با هدف مقایسه اثر تمرین های عصبی - عضلانی، قدرتی و ترکیبی بر حس عمقی زانو و تعادل در زنان بسکتبالیست طراح شد.

 42 بسکتبالیست زن با میانگین سنی 88/1±73/20 سال و میانگین قد 57/6±47/172 سانتی متر و میانگین وزن 98/4±54/63 کیلوگرم و میانگین شاخص توده بدنی 17/1±36/21، در قالب سه گروه آزمایش «عصبی- عضلانی»، «قدرتی» و «ترکیبی» و یک گروه کنترل به صورت هدفمند انتخاب شدند. گروه های آزمایش به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته، برنامه های تمرینی را اجراکردند. حس عمقی زانو توسط دستگاه ایزوکینتیک بایودکس 4 (Isokinetic Biodex) و با آزمون بازسازی زاویه ای فعال، و تعادل پویا با آزمون عملکردی تعادل (star excurtion balance test)، قبل و بعد از برنامه تمرینی ارزیابی شد. آزمون تحلیل واریانس اندازه های تکراری آنوا (Repeated measure Anova)، تی زوجی (Paired T-Test) و آزمون تعقیبی توکی (Tukey post hoc test) روش های آماری مورد استفاده بودند.

 اجرای برنامه تمرینی در هر سه گروه آزمایش سبب پیشرفت معنادار در حس عمقی زانو و تعادل پویا شد (05/0>p). بین چهار گروه در حس عمقی زانو و تعادل پویا تفاوت معنادار بود (05/0>p).

 تمرین های ترکیبی و پس از آن تمرینات عصبی- عضلانی می توانند به عنوان شیوه های اثربخش بهبود عملکرد عصبی - عضلانی در برنامه ورزشی ورزشکاران زن مخصوصا بسکتبالیست ها گنجانده شوند.