پرورش انسان از دیدگاه انسان شناسی عرفانی امام خمینی در انقلاب اسلامی

مقاله ی حاضر با هدف شناخت اندیشه و افکار عرفانی امام خمینی در زمینه انسان شناسی عرفانی و وحیانی و تبیین نقش تربیت توحیدی انسان و آثار این سبک تربیت بر جامعه نگاشته شده است. اندیشه ی حضرت امام خمینی در حوزه ی پرورش انسان معاصر در انقلاب اسلامی خود را به نمایش گذاشته . به همین جهت در این مقاله با روش توصیفی به دنبال بررسی و تبیین سیر تکاملی انسان شناسی عرفانی از منظر حضرت امام هستیم تا ویژگی های انسان پرورش یافته ی مکتب امام را تبیین نماییم. امام درصدد ایجاد رابطه ای عینی و عمیق میان هستی شناسی مابعدالطبیعی اسلامی با روح زمان و تاریخ و جامعه در انقلاب اسلامی برآمدند و با استقرار نظام جمهوری اسلامی، خود، تحقق عینی و خارجی و سیاسی و تاریخی چنین پیوند و یگانگی برقرار نمودند. ایشان با آگاهی از نیازهای انسان معاصر و تحولات دوران مدرن و پست مدرن به عنوان یک رهبر سیاسی دینی در واقع یک نوع انسان شناسی قرآنی کاربردی و عملی ارایه می دهد که بر پرورش انسان در انقلاب اسلامی تاکید دارد. امام با داشتن سری در آسمان انسان شناسی قرآنی و پای در علم انسان شناسی زمینی و ربط نیازهای ثابت فطری انسان با نیازهای متغیر اجتماعی دیدگاه ها وتحلیل هایی مخصوص به خود را دارند که دراین زمینه شناخت، پرورش و تربیت روحی و معنوی انسان و خودسازی را مقدمه ای برای تحول جامعه وتحولات اجتماعی می دانند.