تبیین خلاقیت دانشجویان براساس نشاط معنوی با نقش آفرینی کمال گرایی

تفکر نوآورانه و خلاق دانشجویان تعیین‏کننده جنبه‏های مهمی در زندگی آن‏ها است؛ با این وجود عوامل محیطی و شخصیتی موثر بر آن مورد غفلت پژوهشی بوده است. این پژوهش با هدف «تبیین خلاقیت دانشجویان براساس نشاط معنوی با نقش آفرینی کمال‏گرایی» انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود.

روش پژوهش:

 جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجویان دختر و پسر مشغول به تحصیل در مقطع کارشناسی دانشکده ‏های معماری در سطح شهر تهران در سال تحصیلی 1399 تشکیل دادند، که از بین آن‏ها با روش نمونه‏ گیری تصادفی خوشه‏ای تعداد 300 دانشجو (150 دختر و 150 پسر) انتخاب شد. برای گردآوری داده ‏ها از پرسشنامه خلاقیت عابدی، پرسشنامه نشاط معنوی افروز و پرسشنامه کمال‏گرای تری شورت استفاده شد. تحلیل داده ‏ها نیز در دو سطح توصیفی و استنباطی و با رعایت پیش فرض‏ های لازم و با نرم افزار SPSS و AMOS نسخه 24 و در سطح 05/0 انجام شد.

براساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی روابط علی بین متغیرهای مذکور، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. به‏طور کلی، در مدل پیشنهادی پژوهش، نتایج نشان دادند که نشاط معنوی هم به‏صورت مستقیم و هم به‏ صورت غیرمستقیم از طریق کمال گرایی در دانشجویان با خلاقیت رابطه دارند. همچنین، نتایج نشان داد رابطه بین نشاط معنوی با کمال گرایی، معکوس و معنادار است (05/0=P).

با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می‏شود مسیولین با تدارک برنامه‏هایی علاوه بر افزایش آگاهی نسبت به خلاقیت و مراحل رشد آن، نسبت به ارتقای نشاط معنوی دانشجویان تمرکز ویژه‏ای داشته باشند.