اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری و دلزدگی زناشویی در زنان

خانواده مهمترین واحد جامعه است و ازدواج، هسته اولیه ایجاد رابطه خانوادگی و گسترش آن است. میزان رضایت زناشویی از عوامل مهمی است که به طور کلی خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف پژوهش حاضر، اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری و دلزدگی زناشویی در زنان بود. این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه گواه بود. و جامعه آماری زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره وابسته به بهزیستی ناحیه 9 شهر مشهد بود که از این میان 30 نفر از زنان دارای ناسازگاری و دلزدگی زناشویی مراجعه کننده به مرکز مشاوره به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند و پیش و پس از مداخله، پرسشنامه های سازگاری زناشویی و دلزدگی زناشویی را تکمیل کردند. گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را به صورت 8 جلسه 90 دقیقه ای و یک بار در هفته دریافت نمود اما گروه گواه تا پایان پژوهش هیچ مداخله ای دریافت نکرد داده ها با استفاده از نرم افزار spss22 و آزمون تحلیل واریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین میانگین نمرات سازگاری زناشویی و دلزدگی زناشویی در مراحل قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداری وجود داشت (01/0>p). و مداخله انجام گرفته باعث افزایش نمره کل سازگاری زناشویی و کاهش دلزدگی زناشویی شد. بنابراین استفاده از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان یک رویکرد کارآمد و مداخله اثربخش در افزایش سازگاری زناشویی زنان و به عنوان راه حلی در کاهش علایم روانی، جسمانی و عاطفی دلزدگی و به عبارتی کاهش کلی دلزدگی استفاده کرد.