عوامل موثر در ایجاد تسهیلات غیرجاری در صنعت بانکداری ایران و برآورد آثار ناشی از اندازه گیری آن بر مبنای اجرای الزامات IFRS

نحوه شناسایی و اندازه گیری تسهیلات غیرجاری براساس استانداردهای حسابداری ایران با  IFRS متفاوت است. هدف این پژوهش شناسایی عوامل موثر در ایجاد و افزایش تسهیلات غیرجاری (NPLs) در صنعت بانکداری ایران و  اثرات ناشی از اندازه گیری آن از طریق اجرای IFRS است. پس از انجام مطالعه نظام مند، سوالات پرسشنامه طراحی و به منظور گردآوری نظر خبرگان و دست اندرکاران گزارشگری مالی بانک ها، ارسال شد. پاسخ های دریافتی با استفاده از منطق فازی تحلیل شد. نتایج نشان می دهد برخی ویژگی های محیط گزارشگری مالی بانک ها در ایران نظیر ساختار محیط اقتصادی، ضعف سازوکارهای پاسخ گویی و پاسخ خواهی، ضعف حاکمیت شرکتی و ساختارهای کنترل داخلی و ناکارآمدی فرایند وصول مطالبات سبب ایجاد و افزایش تسهیلات غیرجاری شده است. بالابودن حجم NPLs در صنعت بانکداری ایران به عنوان یکی از چالش های اساسی اجرای IFRS مطرح است. تفاوت بااهمیت در نحوه اندازه گیری تسهیلات براساس استانداردهای حسابداری ایران و همچنین مقررات ذخیره گیری بانک مرکزی ج.ا.ا. با الزامات IFRS سبب می شود با اندازه گیری تسهیلات به ارزش منصفانه، خالص ارزش ترازنامه و نسبت کفایت سرمایه بانک ها به نحو قابل ملاحظه ای کاهش یابد. علاوه براین، رویکرد سخت گیرانه و آینده نگر مقررات ذخیره گیری براساس مدل زیان اعتباری موردانتظار، سبب افزایش حجم ذخایر بانک ها و   تاثیر منفی بر نسبت کفایت سرمایه خواهد شد.