فهم سه سیاست یا کنش جمهوری اسلامی ایران (برنامه موشکی، هسته ای و حمایت از محور مقاومت) براساس هویت جمعی و اجتماعی

برخی از محققان و جریانات سیاسی، سیاست ها و کنش هایی نظیر ارتقای توان مندی های نظامی(بالاخص توان موشکی)، پیگیری برنامه هسته ای صلح آمیز و حمایت جمهوری اسلامی از محور مقاومت را برخلاف منافع ملی معرفی می نمایند. این افراد متاثر از رویکردهای اثبات گرایانه(پوزیتیویستی)، منافع ملی جمهوری اسلامی ایران را امری فرا زمانی، ثابت و غیر قابل تغییر درنظر گرفته و به این نکته توجه نمی نمایند که منافع ملی از هویت جمهوری اسلامی نشات می گیرد. بنابراین این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش اصلی که «هویت ملی چه تاثیری بر کنش هایی نظیر ارتقای توان نظامی (بالاخص موشکی)، پیگیری برنامه هسته ای صلح آمیز و حمایت جمهوری اسلامی از محور مقاومت دارد؟»، این فرضیه را ارایه می دهد که «ساختارهای هنجاری یا فکری جمهوری اسلامی که از سه عنصر الف) هنجارهای تنظیمی و تکوینی نشات گرفته از فرهنگ شیعی اثنی عشری، ب)ایستارهای موجود در فرهنگ سیاسی ایران، و ج) تاثیرات ذهنی نشات گرفته از ژیوپلتیک ایران تشکیل شده است به «هویت جمعی» و «هویت اجتماعی» جمهوری اسلامی ایران شکل می دهند و این «هویت جمعی» و «هویت اجتماعی» شکل خاصی از منافع ملی هشت رکنی را رقم می زنند که جمهوری اسلامی جهت حصول این منافع ملی هشت رکنی نوع خاصی از سیاست ها و کنش ها نظیر ارتقای توان نظامی(بالاخص موشکی)، پیگیری برنامه هسته ای صلح آمیز و حمایت جمهوری اسلامی از محور مقاومت را دنبال می نماید».