مطالعه ی تاثیر میزانسن و روایت پردازی بر عکاسی صحنه آرایی شده با نگاهی به آثار گریگوری کرودسون

عکاسی سال ها قبل از سینما به عنوان هنری تاثیرگذار در میان مردم شناخته شده است. هنری که در ثبت وقایع، لحظه ها و خاطرات منحصربه فرد می باشد. این هنر با ویژگی های محتوایی، فنی و ابزاری که داشت توانست بر سینما که ابتدا پدیده ای اجتماعی محسوب می شد موثر باشد و سینما بسیاری از پیشرفت های خود را در رسیدن به موقعیت هنری و ایجاد یک زبان مستقل وام دار این هنر صنعت می باشد. سینما پس از آن که دانش فنی و هنری عکاسی را به اختیار گرفت، متاثر از هنرهای دیگر دریافت برای جلب توجه مخاطب نیاز به قصه پردازی است. از این روی روایت پردازی و نحوه چیدمان عناصر در کادر را به خدمت گرفت. سینما در گذر تاریخی و تکاملش اکنون مورد توجه و استفاده هنرها و از جمله عکاسی قرار گرفته است. عکاسی چیدمانی یکی از این نوع بهره برداری ها از سینماست که در کشورهای گوناگون از جمله ایران دیده می شود. گریگوری کرودسون از عکاسان مطرح در این زمینه است که از مرتبه جهانی بالایی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدفی کاربردی و درک اهمیت ضرورت به تولید دانش در این راستا انجام شده است. مسیله اصلی پژوهش واکاوی ویژگی های میزانسن و روایت پردازی فیلمیک در عکاسی چیدمانی است. روش تحقیق کیفی با رویکردی توصیفی- تحلیلی است که با انتخاب هدفمند، سه نمونه از عکس های کرودسون را مورد مداقه و بررسی قرار داده است. نتیجه حاصله نشان از آن دارد، کرودسون در قصه پردازی و چیدمان صحنه عکس هایش، مانند یک کارگردان سینما عمل می کند و فضای خیالی تولید شده از سوی او، نزد مخاطب باورپذیر، طبیعی و واقعی است.