قرار اناطه در دادرسی مدنی با بررسی رویه قضایی

هدف از تشکیل جلسات دادرسی حل وفصل خصومت بین طرفین دعوا و احقاق حق به شیوه ای کارامد است، بنابراین استفاده از ابزارهایی که دادگاه را به سمت تحقق این اهداف ببرد، لازم و ضروری است، از جمله این ابزارها می توان به قرار اناطه اشاره کرد، با وجود این، دادگاه های ایران چندان استفاده ای از آن نمی کنند و حتی در دعاوی ای که موجبات صدور این قرار وجود دارد، تمایلی به صدور این قرار ندارند، برای نمونه می توان به رای شماره 791 هیات عمومی دیوان عالی کشور اشاره کرد. با عنایت به اینکه قرار اناطه مبتنی بر دو اصل مهم دادرسی یعنی اصل استماع دعاوی و اصل سرعت در رسیدگی است، به نظر می رسد عدم استفاده از این قرار در جای خود، نه تنها حرکت برخلاف اصول است، بلکه موجب ایجاد اطاله دادرسی و انباشت پرونده ها در دادگستری می شود. شیوه تفسیر غایت مدار و انعطاف نیز باید جایگزین تفسیر مضیق از ماده 19 شود تا از طریق آن بتوان بر مصادیق این قرار افزود.