اضطراب کرونا در معلمان: نقش تفکر وجودی و معنا در زندگی

بیماری بی سابقه کروناویروس (COVID-19)  همه جنبه های زندگی افراد، به ویژه منابع زندگی معنادار و بهزیستی معنوی آن ها را به شدت به چالش کشیده است. از این رو، بر آن شدیم تا نقش تفکر وجودی و معنا در زندگی را در پیش بینی اضطراب بیماری کرونا در معلمان بررسی کنیم.

این مطالعه توصیفی- همبستگی بر روی 269 نفر از معلمان مقطع ابتدایی استان کرمانشاه در سال 1400 انجام شد. شرکت کنندگان در پژوهش به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به وسیله پرسش نامه های طراحی شده در Google Form اندازه گیری شدند که این ابزارها عبارت بودند از: مقیاس اضطراب بیماری کرونا علیپور و همکاران (2020)، پرسشنامه تفکر وجودی شرر (2006) و پرسشنامه معنا در زندگی استگر و همکاران (2006). در نهایت با استفاده از نرم افزار آماریIBM SPSS 27، داده ها با استفاده از ضرایب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که تفکر وجودی (r=-0.640, P<0.01) و نیز معنا در زندگی (r=-0.668, P<0.01) با اضطراب بیماری کرونا همبستگی معکوس و معنی دار دارند. بر اساس تحلیل رگرسیون، تفکر وجودی (β=-0.152) و معنا در زندگی (β=-0.329) اضطراب بیماری کرونا را به طور منفی و معنادار ی پیش بینی کردند.

بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که اضطراب بیماری کرونا با تفکر وجودی و معنا در زندگی همبستگی منفی و معنادار دارد. علاوه بر این، یافته های این مطالعه نقش متغیرهای پیش بینی کننده را در پیش بینی اضطراب ناشی از بیماری کرونا در معلمان تایید می کند. به طور کلی، 41 درصد از کل واریانس اضطراب بیماری کرونا توسط تفکر وجودی و معنا در زندگی پیش بینی می شود.